%0 Journal Article %T آینده سلامت دیجیتالی %J نشاء علم %I بنیاد پیشبرد علم و فن آوری ایران %Z 2008-935X %A موسوی موحدی, علی اکبر %D 2022 %\ 12/22/2022 %V 13 %N 1 %P 1-1 %! آینده سلامت دیجیتالی %K سلامت دیجیتال %R %X در واقع سلامت دیجیتالی کاربرد تئوری فناوری اطلاعات و ارتباطات بر پایه هوش مصنوعی برای تبادل اطلاعات پزشکی است. سلامت دیجیتال، مستلزم اتصال داده‌های مرتبط با سلامت، از جمله داده‌های تولید شده توسط خود بیماران، و استفاده از توان ابزارهای فن‌آوری رایج، مانند تلفن‌های هوشمند، نوارهای سلامتی، برنامه‌ها (پلتفرم‌ها)، رسانه‌های اجتماعی و دستگاه‌های حسگر است که در محیط زندگی ما منتشر شده‌اند. سلامت دیجیتال به‌عنوان  گردش داده از بیماران (داده‌های تولید شده توسط بیمار) از راه دور نه فقط بیمارستان، به دستگاه‌ها و یا متخصصان سلامت (که داده‌ها را تجزیه‌و‌تحلیل و معنا می‌کنند)، سپس بازگشت به دستگاه‌های مورد نظر که توصیف‌کننده داده‌ها می‌باشد، معنا می‌شود که در نهایت اطلاعات و درمان‌هایی که مورد نیاز بیمار می‌باشد توصیه و مدیریت می‌شود. خبر خوب این است که استفاده از هوش مصنوعی برای ایجاد فرآیندها و گردش‌های کاری هوشمند می‌تواند مراقبت‌های بهداشتی را ساده‌تر، ارزان‌تر، مؤثرتر، شخصی‌تر و عادلانه‌تر کند. یادگیری ماشینی، یکی از زیرشاخه‌های محبوب هوش مصنوعی، از مجموعه داده‌های بزرگی استفاده می‌کند و الگوهای تعامل بین متغیرها را شناسایی می‌کند. این تکنیک‌ها می‌توانند ارتباط‌های ناشناخته قبلی را کشف کنند، فرضیه‌های جدیدی ایجاد کنند و محققان و پزشکان را به صورت خودکار برای شناخت بیماری و تصمیم گیری بالینی و پاسخ به سئوالات سوق دهند. امروزه دیجیتالی شدن به تمام جنبه‌های زندگی رسیده است. همگرایی فناوری‌های نوآورانه و علم زیست پزشکی در حال پیشرفت سریع است و زودهنگام خدمات پزشکی و بهداشتی را متحول می‌سازد. مدل‌های فعلی مراقبت‌های بهداشتی در حال گذار هستند و به‌تدریج به مراقبت‌های بهداشتی دیجیتال تبدیل می‌شوند و فراتر از سلسله مراتب سنتی حرکت می‌کند و خدمات ارزشمند را به بیماران ارائه می‌دهد.مسئولان ذیربط برای دستیابی به اهداف راهبردی سلامت دیجیتال می‌باید کوشش نمایند تا علم پزشکی را با هوش مصنوعی و سیستم‌های دیجیتالی پیوند دهند. شایان ذکر است این جایگاه نیاز به سواد دیجیتالی در سلامت دارد که هم سیستم پزشکی و هم بیمار می‌باید اموزش داده شوند. موضوع قابل‌اهمیت این است که سواد دیجیتالی فقط کاربری آن نیست بلکه پیوند و همگرایی بین‌رشته‌ای نیاز دارد که موتور محرکه آن در تحقیقات دست اول علوم پایه و علوم مهندسی شکل می‌گیرد. لذا آینده خدمات پزشکی به‌سوی پزشکی فردی نیل می‌یابد و زیرساخت سیستم‌های دیجیتالی بستگی به سواد پیشرفته آن دارد. اصل سواد در آموزش متعالی و گسترش مرزهای دانش و مرجعیت علمی شکل می‌گیرد که بنیان آن در علوم پایه و طراحی و ساخت آن به علوم مهندسی برمی‌گردد. بنابراین پزشکی و خدمات بهداشتی نیاز به نیروی انسانی دانا در قلمرو سلامت دیجیتالی دارد که در سایر رشته‌ها آموزش و پرورش می‌یابند. این آینده‌نگری به ما می‌اموزد که علم پزشکی و خدمات ان نیاز به پکپارچکی آموزشی، علمی و تحقیقاتی دارد که شایسته است هم‌اکنون مورد توجه قرار گیرد.                                                                                                                   علی اکبر موسوی موحدی                                                                                                                                   سردبیر %U https://www.sciencecultivation.ir/article_704035_ad3ea2b82571baa2747b8e9b38090033.pdf