[1]. UN-Habitat (2013). The State of the World Cities Report, Prosperity of Cities, pp 149.
[3].
Schouten, M.
Mathenge, r, (2010), Communal sanitation alternatives for slums: A case study of Kibera, Kenya , Physics and Chemistry of the Earth Parts journal,
Volume 35, Issues 13–14, Pages 815-822.
[۴]. برک پور،ن. اسدی،ا ،(۱۳۸۸)، مدیریت و حکمروایی شهری، انتشارات دانشگاه هنر.
[۵] وزیری زاده،ع، (۱۳۹۶)، تفاوت نظام مسکن در کشورهای درحال توسعه با تجارب اروپایی، با تأکید بر باز تعریف مفهوم و نقش مسکن اجتماعی در برآوردن نیاز مسکن اقشار کم درآمد، نامهی معماری و شهرسازی، شماره ۲۰.
[6]. Un-habitat, (2005), Global Report on Human Settlements, Financing Urban Shelter, pp 294.
[۷]. جمشیدی، ع. قادرمرزی، ح. جمشیدی، م. جمینی،د، (۱۳۹۲)، اولویتبندی چالش های مطالعه موردی: محله جعفرآباد، (AHP) اسکان غیررسمی با استفاده از تحلیل سلسله مراتبی کرمانشاه، فصلنامه مطالعات شهری،
دوره 2، شماره 6، صفحه 58-43.
[8]. Paul. J, (2017), Formalizing the Informal: Understanding the Position of Informal Settlements and Slums in Sustainable Urbanization Policies and Strategies in Bandung, Indonesia, Sustainability, Sustainability, vol 9(8), pp1436.
[۹]. صرافی،م، (۱۳۸۱)، به سوی تدوین راهبردی ملی ساماندهی اسکان غیررسمی، فصلنامه هفت شهر، شماره نهم و دهم.
[۱۰]. ایراندوست،ک، (۱۳۸۸)، سکونتگاه های غیررسمی و اسطوره حاشیه نشینی، انتشارات شرکت پردازش و برنامه ریزى شهرى.
[۱۱]. پالیزبان،س، (۱۳۸۹)، اسکان غیر رسمی و فقر مسکن، مطالعه ی موردی:شهر پاکدشت، فصلنامه ی جغرافیا آمایش محیط، شماره ۱۱.
[۱۲]. خراسانیمقدم، ص. یزدانفر،ع. حسینی،ب، (۱۳۹۴)، بررسی شاخص های کیفیت زندگی موثر بر میزان رضایتمندی ساکنان سکونتگاههای غیررسمی(مطالعه ی موردی: محله فرحزاد تهران-فرحزاد شمالی)، پژوهش های جغرافیای انسانی،دوره ۴۷، شماره۱.
[۱۳]. پیران،پ، (۱۳۸۱)، باز هم در باب اسکان غیررسمی: مورد شیرآباد زاهدان، فصلنامه هفت شهر، شماره نهم و دهم.
[۱۴]. بیک زاده شکوئی،ح، (۱۳۷۳)، دیدگاههای نو در جغرافیای شهری، انتشارات سمت.
[۱۵]. پاتر،ر. ایونز،س، (۱۳۸۴)، شهر در جهان در حال توسعه (The city in the developing world c1998)، ترجمه ایراندوست،ک. دهقان منشادی،م. احمدی، م، انتشارات تهران سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور.
[۱۶]. حاج یوسفی،ع، (۱۳۸۱)، حاشیه نشینی شهری و فرایند تحول آن (قبل از انقلاب اسلامی) ، فصلنامه هفت شهر، شماره هشتم، سال سوم.
[۱۷]. کوآن،ر، (۱۳۸۷)، فرهنگ واژگان برنامه ریزی شهری ،چاپ دوم ،انتشارات آذرخش تهران.
[۱۸]. دراکاکیس اسمیت،د ،(۱۳۷۷)، شهر جهان سومی، ترجمه فیروز جمالی، نشر توسعه تهران.
[19]. صالحی امیری،ر. خدایی،ز، (۱۳۸۹)، ویژگیها و پیامدهای اسکان غیر رسمی و حاشیهنشینی شهری نمونه موردی: کلانشهر تهران، فصلنامه بررسی مسائل اجتماعی ایران، دوره 1، شماره 3.
[20]. پارسا پژوه، س، (۱۳۸۱)، نگرشی از درون به پدیده حاشیهنشینی (اسلام آباد کرج)، فصلنامه علمی و پژوهشی رفاه اجتماعی،
شماره 6.
[21]. Kamaliour, H. Dovey, K, (2019), Mapping the visibility of informal settlements, Habitat International vol 85, pp63–75.
[
22]. Zeilhofer,p.Topanotti ,v, (2008), GIS and ordination techniques for evaluation of environmental impacts in informal settlements: A case study from Cuiaba, central Brazil , Applied Geography, Vol. 28, no. 1, pp. 1-15.
[23]. ماجدی، ح. لطفی، ک، (۱۳۸۶)، سکونتگاههای غیررسمی شهری در کلانشهر اهواز، نشریه هویت شهر، سال اول، شماره 1.
[24]. غمامی، م. اطهاریکمال،ا، (۱۳۸۶)، مدیریت یکپارچه و حل مسأله اسکان غیررسمی، تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات شهرسازی و معماری ایران.
[25]. دهقان ،ن. فهیمی زاده ،ح، (۱۳۸۸)، تشکیل نهاد اجتماعی محله گام نخست در تحقق اهداف توانمندسازی بافتهای غیررسمی، فصلنامه هفت شهر، شماره ۳۰ -۲۹.
[26]. UN-HABITAT (2004), The Challenge of Slums: Global Report on Human Settlements, London: Earthscan, 310 pp.
[27]. UN-HABITAT (2003), Case Studies for the Global Report on Human Settlements, Urban Slums Reports, understanding slums, University College, London. Development Planning Unit.; United Nations Human Settlements Programme.
[28]. پیران،پ، (۱۳۸۷)، از اسکان غیر رسمی تا اسکان نایابی(در جست و جوی راه حل)، فصلنامه هفت شهر، شماره ۲۳-۲۴.
[29]. Delladetsima, P. M, (2006), The Emerging Property Development Pattern in Greece and its Impact on Spatial Development, European Urban and Regional Studies, vol 13(3): pp 245–27.
[30]. Kellett, P, (2011), Contemporary vernaculars: Informal housing processes and vernacular theory, ISVS e-Journal, vol 2(1), pp 1-11.
[31]. Nassar, D. M. Elsayed, H. G, (2017), From informal settlements to sustainable communities, Alexandria Engineering Journal, Volume 57, Issue 4, Pages 2367-2376.
[32]. شیعه، ا. حبیبی، ک. کمالینسب،ح، (۱۳۹۰)، فرایند شکل گیری و گسترش سکونتگاه های غیررسمی نمونه موردی - محله سهرابیه کرج، مسکن و محیط روستا، شمارة 99
[3۳].محمودی پاتی، ف. محمدپور عمران، م، (۱۳۸۷)، سیاست های مدیری زمین شهری - راهکارهایی در جهت دستیابی اقشار کم درآمد به زمین شهری، چاپ اول، انتشارات شهیدی، تهران.
[3۴]. پیران،پ، (۱۳۸۸)، از اسکان غیر رسمی تا اسکان نایابی (در جست و جوی راه حل)، فصلنامه هفت شهر، شماره ۲۹-۳۰.
[35]. Dovey,k ,(2013), Informalising Architecture: The Challenge of Informal Settlements, Architectural Design , pp 82-89.
[36]. Minnery, J. Argo, T. Winarso, H. Hau, D. Veneracion, C. Forbes, D. Childs, I, (2013), Slum upgrading and urban governance: Case studies in three South East Asian cities, Habitat International, vol 39, pp162-169.
[37]. بیات، س. نظریان،ا، (۱۳۹۰)، بررسی نقش مهاجرت های درون استانی در گسترش سکونتگاههای خودرو کلان شهر تهران(مطالعه موردی اسلامشهر)، فصلنامه جغـرافیا، دوره 4، شماره 18.
[38]. Awadalla, H, (2013), Health effect of slums: A consequence of urbanization, Scholarly Journal of Medicine, Vol. 3(1) pp. 7-14.
[39]. خراسانی مقدم،ص. مظفر،ف. حسینی،ب، (۱۳۹۷)، شاخص های سرمایه اجتماعی موثر بر رضایتمندی ساکنان سکونتگاههای غیر رسمی (مطالعه ی موردی:محله ی فرحزاد شمالی، تهران)، مدیریت سرمایه اجتماعی، دورهی ۵، شماره۲.
[40]. Mahabir, r. Crooks, a. Croitoru, a. Agouris, P, (2016), The study of slums as social and physical constructs: challenges and emerging research opportunities, Regional Studies, Regional Science, VOL. 3, NO. 1, pp 399–419.